Στη δίαιτα

Είναι προφανές πως οι κατασκευαστές προσπαθούν να κρατήσουν το βάρος όσο γίνεται πιο χαμηλά. Τα αρνητικά του βάρους δεν έχουν να κάνουν μόνο με το προφανές, δηλαδή ότι κλέβει επιδόσεις από τον κινητήρα και αυξάνει την κατανάλωση, αλλά κυρίως με τη δυναμική συμπεριφορά του αυτοκινήτου. Σχετικά με τις επιδόσεις τα πράγματα είναι λίγο πολύ απλά: Οι κατασκευαστές ψάχνουν τις καλύτερες δυνατές επιδόσεις με τη λιγότερη δυνατή κατανάλωση. Και το βάρος σε συνδυασμό με την αεροδυναμική τους χαλάνε τα σχέδια. 

Το βάρος όμως επηρεάζει τη δυναμική συμπεριφορά του αυτοκινήτου. Μεγαλύτερο βάρος σημαίνει μεγαλύτερη αδράνεια (απλή φυσική). Η μεγαλύτερη αδράνεια με τη σειρά της αυξάνει την απόσταση φρεναρίσματος, κάνει την αλλαγή στην κατεύθυνση νωχελική και απότομη, και δυσκολεύει την ανάρτηση να κρατήσει το αυτοκίνητο στην τροχιά του. Δυσχεραίνει επίσης την άνεση αφού αναγκάζει σε πιο σκληρές ρυθμίσεις ώστε να μειώνονται οι κλίσεις στις στροφές. 

Με μία λέξη το βάρος στα αυτοκίνητα είναι εχθρός. Ο μόνος περιοριστικός παράγοντας είναι το κόστος, αφού τα ελαφριά υλικά, όπως το αλουμίνιο, είναι ακριβά και απαιτούν ειδικές τεχνικές κατασκευής και επισκευής. Από την άλλη τα ανθρακονήματα, το τιτάνιο και το μαγνήσιο είναι ακόμη πιο ακριβά και «δύσκολα» στην ευρεία χρήση για αυτό και τα συναντάμε κυρίως σε ακριβά υπεραυτοκίνητα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι κατασκευαστές όμως καταφέρνουν το ζητούμενο, που είναι η μείωση του βάρους χωρίς όμως εκπτώσεις σε θέματα αντοχής, ασφάλειας και ακαμψίας.