Καμία λογική

Σε όλες τις άλλες ανεπτυγμένες χώρες τα τέλη κυκλοφορίας αλλάζουν μόνο για τις νέες ταξινομήσεις. Και αυτό θεωρείται ουσιωδώς λογικό αφού δεν μπορεί κανείς να σου αλλάζει τις δαπάνες για μία απόφαση που πήρες με συγκεκριμένα δεδομένα. 

Έτσι τα τέλη δεν μπορούν να γίνουν φοροεισπρακτικό μηχανάκι. Κάθε αυτοκίνητο αγοράζεται και αποσύρεται πληρώνοντας τα ίδια τέλη. Εκτός Ελλάδας αυτά.

Στην Ελλάδα αποφασίσαμε να πάμε μόνοι μας σε νέο όριο για μηδενικά τέλη τα 90 γρ./χλμ. και να αρχίσουμε αν φορολογούμε τα αυτοκίνητα από 90-100 γρ./χλμ που πριν δεν πλήρωναν τίποτα. Έτσι ένα αυτοκίνητο με 99 γρ./χλμ, από μηδέν τέλη τώρα θα πληρώνει με βάση τη νέα κλίμακα 89 ευρώ το χρόνο. 

Ένα άλλο αυτοκίνητο, με ρύπους διοξειδίου του άνθρακα στα 120 γραμμάρια, πριν πλήρωνε 132 ευρώ και τώρα θα πληρώνει 144 ευρώ. Η απόσταση μεταξύ των δύο αυτών αυτοκινήτων είναι 20 γραμμάρια CO2 κάθε χιλιόμετρα, πριν απείχαν 132 ευρώ σε τέλη κυκλοφορίας, ενώ σήμερα μόλις 55. 

Για ποιο λόγο να μπεις στον κόπο να πάρεις την «ειδική» έκδοση των 99 γρ./χλμ που είναι συνήθως ακριβότερη και έχει χαμηλότερη ισχύ και επιδόσεις για να γλιτώνεις 55 ευρώ το χρόνο; Οι εκδόσεις κάτω των 100 γρ./χλμ. έχουν πλεονέκτημα σε όλες τις άλλες αγορές (πλην Ελλάδας πλέον) και έτσι έχουν και ένα μικρό «καπέλο» στην τιμή.

Ακόμη χειρότερη γίνεται η κατάσταση στα μεταχειρισμένα αφού πλέον τα 100 γρ δεν απασχολούν κανένα, ανοίγοντας το πεδίο για αυτοκίνητα με 20-30% υψηλότερους ρύπους, αφού δεν υπάρχει κανένα όφελος οικονομικό πέραν των 55 ευρώ το πολύ το χρόνο.

Με αυτή την αλλαγή, λοιπόν, το περιβάλλον δεν κερδίζει, αλλά χάνει. Ο περιβαλλοντολογικός μανδύας των τελών κυκλοφορίας γίνεται καπνός (ή μάλλον διοξείδιο του άνθρακα) και ο φοροεισπρακτικός τους χαρακτήρας αποκαλύπτεται στο μέγιστο.