Xωρίς απόσυρση;

Βλέπεις το αυτοκίνητο είναι το προϊόν η πώληση του οποίου φέρνει τόσα χρήματα στο δημόσιο. Κανένα άλλο καταναλωτικό αγαθό δεν φορολογείται τόσο. Γιατί όχι μόνο κάθε ταξινόμηση έχει ένα πολύ βαρύ ΕΤΤ πάνω στην εργοστασιακή τιμή και τα έξοδα μεταφοράς, αλλά έχει και ΦΠΑ πάνω σε όλα. Φόρο επί φόρου δηλαδή.

 Κι αν αυτό δεν είναι αρκετό, με την πώληση κάθε νέου αυτοκινήτου πληρώνονται αυτομάτως τα τέλη κυκλοφορίας, που μέχρι πριν μερικά χρόνια τα θεωρούσαμε ξεχωριστά «τέλη», μάθαμε όμως πλέον πως πρόκειται απλά για έναν ακόμη φόρο που πάει στη μαύρη τρύπα της οικονομίας όπως και οι άλλοι, και όχι στους δρόμους όπως προβλέπεται.

Ακόμη και έτσι, το αυτοκίνητο συνεχίζει να αφήνει φόρο στο δημόσιο όσα χρόνια κυκλοφορεί, αφού έχει ετήσια τέλη κυκλοφορίας, ακόμη σημαντικότερα όμως, παραμένει μία «συσκευή» κατανάλωσης του άλλου πλέον υπερφολογημένου προϊόντος της αγοράς: Του καυσίμου.Ένα νέο αυτοκίνητο θα κάψει καύσιμο πληρώνοντας 80% της τιμής σε φόρο, και θα κάνει σέρβις, θα πληρώσει ανταλλακτικά και ασφάλιστρα φέρνοντας στα ταμεία ΦΠΑ, εργατικές εισφορές, θέσεις εργασίας κλπ κλπ. 

Ποιόν συμφέρει λοιπόν η απόσυρση της απόσυρσης; Ποιος ξέρει; Ίσως η κυβέρνηση, ίσως κανείς. Δεδομένου πως ήταν η μόνη φοροαπαλλαγή που ήταν ανεκτή από τους δανειστές τόσα χρόνια, μάλλον δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε για αυτό τούτη τη φορά. 

Τι θα κάνουμε χωρίς απόσυρση; Τίποτα. Ότι θα κάνουμε και πριν. Οι αντιπροσωπίες θα σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι να βγάλουν το 500άρικο από κάπου αλλού, λίγο τον εξοπλισμό, λίγο το κέρδος τους, λίγο τα λειτουργικά τους έξοδα (βλέπε θέσεις εργασίας), ώστε εμείς να μπορέσουμε να αγοράσουμε και πάλι φθηνό αυτοκίνητο προς όφελος του δημοσίου.