Οδική συμπεριφορά

Προβάδισμα παίρνει η Σειρά 3 και στις επιδόσεις όπου αποδεικνύεται λίγο πιο γρήγορη παρά τη σχεδόν όμοια τελική σχέση μετάδοσης αλλά και το παραπλήσιο βάρος, καθώς και τα δύο μοντέλα σταματούν τη ζυγαριά γύρω στα 1.600 κιλά. Η ΒMW πάντως τα καταφέρνει πιο καλά ειδικά στα πρώτα μέτρα μετά την εκκίνηση να είναι πιο διασκεδαστική. Αλλά και ανάποδα: όταν πρόκειται να φρενάρει είναι πιο αποτελεσματική ειδικά με κρύα φρένα. Επί τη ευκαιρία, στον αυτοκινητόδρομο η Mercedes από κάποιες ταχύτητες και πάνω εμφανίζει λίγο πιο έντονο αεροδυναμικό θόρυβο. Από την άλλη βέβαια αυτό δεν επηρεάζει και πολύ, διότι το αυτοκίνητο έχει πεντακάθαρη και ακλόνητη κατευθυντικότητα, πολύ ωραία αίσθηση από το τιμόνι, πληθωρική ανάρτηση αλλά και ένα ηλεκτρονικό σύστημα ευστάθειας το οποίο νομίζεις ότι δουλεύει με τηλεπάθεια (κόβοντας λίγο και τη διασκέδαση βέβαια). Γενικά όμως πρόκειται για έναν εξαιρετικά σβέλτο, άνετο και ασφαλή χιλιομετροφάγο. Η BMW δεν τα πάει το ίδιο καλά εδώ. Είναι ένας σκληρός Βαυαρός, ειδικά στην περίπτωση του αυτοκινήτου της δοκιμής, με 19άρες ζάντες και σπορ ανάρτηση. Η κάθε μικρή ανομοιομορφία στο δρόμο μεταφέρεται στο εσωτερικό σα μια σειρά από συνεχείς δονήσεις.

Σε σπασμένα οδοστρώματα θα δει κανείς τα πανελ του αμαξώματος να τρέμουν, ενώ δονήσεις θα γίνουν αντιληπτές από τις πλάτες των καθισμάτων έως το δάπεδο κάτω από τα πόδια. Σε διορθώσεις πορείας σε υψηλό τέμπο κίνησης, η 330i αντιδρά αναπάντεχα νευρικά. Δεν της ταιριάζει ο τεχνητά μειωμένος τζόγος στο τιμόνι στη θέση της ευθείας η αυξημένη υποβοήθηση εντός πόλης. Επιπλέον, το πολύ πλατύ τούνελ μετάδοσης θα ενοχλήσει το δεξί πόδι του οδηγού ενώ το πολύ σκληρό ανάγλυφο της επιφάνειας του καθίσματος θα βολέψει μόνο τους πιο λεπτούς οδηγούς.
 
Συνολικά, η ρύθμιση των αμορτισέρ στο αυτοκίνητο της δοκιμής ήταν αρκετά σκληρή. Aνετη ή έστω ήπια συμπεριφορά είναι σχεδόν ανέφικτη, ενώ ειδικά κάτω από τα 60 χλμ./ώρα το αυτοκίνητο μοιάζει να κυλάει με ιδιαίτερη τραχύτητα. Aλλο ένα τίμημα για τα χαμηλά ελατήρια του Μ πακέτου.
 
Αντιθέτως, ο κινητήρας και το κιβώτιο στήνουν μια πρώτης τάξεως παράσταση. Ο δίλιτρος αρέσκεται στο στροφάρισμα, είναι πολιτισμένος και αναπτύσσει φοβερή δύναμη με ελάχιστη υστέρηση. Το αυτόματο αλλάζει γρήγορα κι ενώ αντιλαμβάνεσαι τη διαδικασία δεν υπάρχουν καθόλου δονήσεις και φυσικά κανένα λάθος.