Γιατί σπανίζει το υβριδικό με ντίζελ;

Στη θεωρία ακούγεται σαν τον καλύτερο συνδυασμό που μπορεί να έχει κανείς: πετρελαιοκινητήρας μαζί με ηλεκτρικό μοτέρ. Χαμηλή κατανάλωση και δύναμη από το ροπάτο θερμικό μοτέρ και από δίπλα να έρχονται ηλεκτρικές βοήθειες για τις επιδόσεις αλλά και για τον περιορισμό της κατανάλωσης. Όλα μοιάζουν ειδυλλιακά, αλλά το ρομάντσο δεν έχει προχωρήσει. Το είχε ψάξει η Peugeot με την πρώτη γενιά του 3008 και το σύστημα Hybrid4 αλλά δεν το συνέχισε. Η Mercedes το πιστεύει πιο πολύ και είχε κάνει μια αρχή το 2011 με την E-Class, για την  οποία ακόμη διατηρεί αντίστοιχη έκδοση (όπως και για τη C-Class).

Αυτό που εμποδίζει την επέκτασης αυτής της φιλοσοφίας είναι περίπου ότι γινόταν και με τα πρώτα υβριδικά βενζίνης στα τέλη της δεκαετίας του `90 και αρχές του 2000. Οι περισσότερες εφαρμογές τότε γίνονταν στα SUV ή σε μεγάλα οχήματα γενικά και οι εταιρείες απαντούσαν ότι ο λόγος ήταν ότι εκεί υπάρχουν τα περιθώρια να μειώσει κανείς την κατανάλωση καυσίμου.

Το ντίζελ λοιπόν επειδή ούτως ή άλλως δημιουργεί (λιγότερο ή περισσότερο) πιο οικονομικές προτάσεις και οι εταιρείες προτιμούν να ασχοληθούν με εκδόσεις από τις οποίες έχουν περιθώρια να κόψουν κατανάλωση.

Επίσης, η υψηλή ροπή των ντίζελ μειώνει της ανάγκες για τη βοήθεια που έρχεται να καταθέσει ο εκάστοτε ηλεκτροκινητήρας και χάνεται άλλο ένα κίνητρο.

Τώρα τελευταία όμως αρχίζουν και εμφανίζονται κι άλλες προτάσεις με αντικείμενο το υβριδικό ντίζελ και μάλιστα σε χαμηλά επίπεδα τιμής, όχι στο αμιγές premium κομμάτι της αγοράς δηλαδή. Το παράδειγμα είναι το Hyundai Tucson και το Kia Sportage τα οποία τόλμησαν αυτόν τον συνδυασμό και μάλιστα σε πολύ καλές τιμές, ειδικά στη δεύτερη περίπτωση. Και πάλι όμως βλέπουμε ότι, η εφαρμογή έγινε σε μικρομεσαίο SUV και όχι σε κάποιο μικρότερο όχημα.

Ποιες είναι όμως οι συνθήκες οι οποίες επιτρέπουν στις εταιρείες να βλέπουν πιο ζεστά τέτοιες προτάσεις στις μέρες μας; Όλα ξεκινούν από το κόστος και την εξέλιξη της τεχνολογίας. Το ηλεκτρικό δίκτυο 48V είναι αυτό που έχει αλλάξει τα δεδομένα. Η τόσο υψηλή τάση επιτρέπει στις εταιρείες να φτιάξουν ηλεκτρικές μονάδες με αισθητά μικρότερες μπαταρίες από ότι ίσχυε για παλιότερα υβριδικά μοντέλα ή για ό,τι θα περίμενε κανείς για ένα υβριδικό SUV.

Αυτό αμέσως συγκρατεί το κόστος χαμηλά και είναι κρίσιμο διότι ούτως ή άλλως μια υβριδική προσπάθεια συνεπάγεται εξ`ορισμού αυξημένο κόστος γύρω στο 15% χοντρικά. Επίσης, η ανάκτησης ενέργειας από τα φρένα γίνεται πλέον πολύ πιο αποτελεσματικά και αυτό επίσης βοηθά στην καλύτερη διαχείριση των ηλεκτρικών πόρων. Ρίχνοντας λοιπόν το κόστος στο ηλεκτρικό σκέλος της εξίσωσης, το υβριδικό ντίζελ δείχνει ότι αποκτά ξανά νόημα.

Εσείς τι λέτε; Πώς σας φαίνεται η ιδέα ενός υβριδικού με ντίζελ κινητήρα; Υπάρχει λογική;