«Μετάγγιση» χαρακτήρα ή κλείσιμο μια κι έξω;

Όταν η Audi αγόρασε την Lamborghini, οι φανατικοί οπαδοί της ιταλικής μάρκας ήταν έξαλλοι. Πως είναι δυνατόν ένα καθαρόαιμο, ένα μοναδικό κόσμημα της αυτοκίνησης, να μοιράζεται μηχανικά μέρη με ένα κοινό μικρομεσαίο. Και τι; θα ήταν καλύτερα να έκλεινε η Lamborghini;
 
Το δίλημμα αυτό φαίνεται να μην είναι προφανές, όμως πάντοτε τελειώνει τις γκρίνιες που ξεκινούν με εξαγορές ή συγχωνεύσεις αυτοκινητοβιομηχανιών. Και τώρα σειρά έχει η γκρίνια για τους Ιταλούς.
 
Βλέπεις, ακόμη και στις πιο πρόσφατες και ομολογουμένως γερασμένες γενιές τους, τα δύο μίνι της Fiat, το 500 και το Panda, έχουν το δικό τους χαρακτήρα. Και ας είναι μίνι. Ακόμη περισσότερο χαρακτήρα στην ιταλική γκάμα έχει φυσικά η Alfa Romeo, και ας είναι μηχανικά συγγενής με τα μοντέλα της Maserati. Αυτό όμως δεν πειράζει, πρώτον γιατί είναι και αυτή ιταλική μάρκα, και δεύτερον γιατί είναι premium.
 
΅Οταν όμως οι επιρροές δεν είναι ούτε ιταλικές ούτε premium, τότε τι γίνεται; Η Peugeot δεν έχει ούτε μεγάλα V8 μοτέρ ούτε πισωκίνητες πλατφόρμες να δώσει στους Ιταλούς, κάτι που συγχωρήσαμε στην “αιμοδοσία” της Maserati προς την Alfa. Έχει όμως όλα όσα χρειάζεται ο ιταλικός όμιλος για να επιβιώσει. Και όχι μόνο να επιβιώσει, να ανθίσει.
 
Μπορεί το ενδεχόμενο μιας νέας γενιάς 500 ή Panda σε συνεργασία με το C1 και το 108 να μη δημιουργούν κύματα ενθουσιασμού. Και πιθανώς ούτε ένα Punto στα μηχανικά του 208 να  μπορεί να ξεσηκώσει τα πλήθη. Όμως ποιά θα ήταν η εναλλακτική; Αυτό το έχει δει κανείς;
 
To Punto, για παράδειγμα, δεν υπάρχει καν. Δεν είναι ότι διακόπηκε, αλλά σταμάτησε. Η Fiat δεν είχε κανένα πλάνο να λανσάρει άλλο μικρό. Είχε εστιάσει σε δύο κατηγορίες, μίνι και μικρομεσαία, και αυτά έπρεπε να τα φτιάχνει και τα δύο από το μηδέν. Αυτό συμβαίνει όταν οι άλλες μάρκες του ομίλου, και ο Αμερικανός συνέταιρος σου έχουν βασικά πισωκίνητα μεγάλα και με πολλά κυβικά αυτοκίνητα.
 
¶σχετα με το τι θα ήθελαν οι φανατικοί οπαδοί της Fiat να δουν, το πιθανότερο θα ήταν να μην έβλεπαν τίποτε. Η Fiat μέσα στο νέο όμιλο αποκτά μέλλον, και μάλιστα ανθόσπαρτο. Θα δει τα μοντέλα της να ανανεώνονται με νέα πατώματα και κινητήρες, και θα δει νέα μοντέλα να προστίθενται στη γκάμα της.
 
Ποιός λοιπόν μπορεί να έχει παράπονο από μια τέτοια προοπτική όταν η εναλλακτική θα ήταν πιθανώς το κλείσιμο; Πόσο θα πειράξει αν ένα Panda έχει τον ίδιο λεβιέ φλας με ένα 108; Ή μία Alfa Romeo το ίδιο ηχοσύστημα με ένα Opel; 
 
Εσείς λοιπόν τι λέτε; Να κλείνουν οι μάρκες ή να συνεργάζονται παραδίδοντας λίγο από το χαρακτήρα τους για χάρη των κοινών μηχανικών μερών;