Ποιο αμάξι σου αρέσει αλλά δεν θα το έπαιρνες;

Πόσα αυτοκίνητα περνούν μπροστά από τα μάτια σας και σας ανοίγουν την όρεξη; Και πόσα από αυτά «ναι μεν» σας αρέσουν «αλλά» έχουν κάτι που σας κάνει να τα απορρίπτετε; Ποια μοντέλα είναι αυτά και γιατί είναι στην κατηγορία των «ναι μεν αλλά»;
 
Για κάποιους το «ναι μεν αλλά» είναι η πρώτη φάση μιας αλλαγής που έρχεται. Είναι δηλαδή το πρώτο βήμα μετά από το αποκλείεται, που λίγο αργότερα θα γίνει «το πήρα κι έφυγα». Πρόκειται κυρίως για «πιστούς» αγοραστές μιας μάρκας, μιας κατηγορίας ή μιας «φιλοσοφίας» αυτοκινήτου, που έχουν μείνει καιρό κολλημένοι με τη μπάλα και σιγά σιγά καταλαβαίνουν πως είναι καιρός να προχωρήσουν.
 
Έτσι για έναν φανατικό των ιταλικών αυτοκινήτων, που έχει ξεμείνει με την Alfa 146 περιμένοντας μια προσιτή μπερλίνα και βλέπει την Giulia να τιμάται από 42.000 ευρώ, όλα τα άλλα μοντέλα μπορεί να είναι ενδιαφέροντα μεν, αλλά όχι ιταλικά.
 
Αν δεν είναι «κόλλημα» τότε μπορεί να είναι φήμες. Για κάποιους φίλους των ιαπωνικών αυτοκινήτων για παράδειγμα  όλα τα άλλα μπορεί να είναι μεν όμορφα, αλλά δεν είναι γιαπωνέζικα. ¶ρα δεν το «ρισκάρουν» να πάρουν κάτι που «θα χαλάσει».
 
Πιο χαρακτηριστική στάση αυτή απέναντι στα τρία μοντέλα της Peugeot που ταράζουν τα νερά με τη σχεδίασή τους, το 3008, το 508 και τώρα το 208 και το 2008. Ενώ για το μεγαλύτερο ποσοστό της αγοράς και μόνο το ντιζάιν αρκεί για να τα κάνει μπεστ σέλερ, υπάρχουν κάποιοι που λένε μεν «ναι» στη σχεδίαση, και πως θα μπορούσαν να πουν όχι άραγε, όμως τραβάνε ένα «αλλά» στο τέλος, γιατί είναι γαλλικά, ή γιατί είναι Peugeot και τους έχει μείνει μια αρνητική εντύπωση του παρελθόντος, η οποία σίγουρα δεν ευσταθεί πλέον. Ή για κάτι που μόνο οι ίδιοι ξέρουν γιατί μπορεί να είναι πρόβλημα.
 
Εσείς έχετε μοντέλα που ενώ θα αγοράζατε, βρίσκετε ένα λόγο να κολλήσετε ένα «αλλά» στο τέλος και να απομακρυνθείτε; Ποιά είναι και γιατί υπάρχει αυτό το «αλλά» στο τέλος; Ποιός ο λόγος που τα απορρίπτετε;