Αλήθεια είναι πως η κατηγορία των στέισον βάγκον, σε κάθε μέγεθος, πεθαίνει. Τα πρώτα στέισον που είδαμε να κόβονται ήταν τα μικρομεσαία, αφού στο μέγεθος αυτό είδαμε πρώτα τα SUV να γίνονται πρώτη φορά best sellers, με πρώτο το Nissan Qashqai.
Με τα SUV να έχουν κατεβεί πλέον στην μικρή κατηγορία, δεν υπάρχει πια ούτε ένας κατασκευαστής που να προσφέρει το μικρό του ως στέισον βάγκον. H Renault, Peugeot και η Skoda που είχαν σταθερά στέισον εκδόσεις στην κατηγορία, σήμερα δεν έχουν καμία.
Στη θέση τους, το Captur, το 2008 και το ολοκαίνουργιο Kamiq, προσφέρουν τους ίδιους χώρους με πολύ περισσότερο στυλ, σε μία κατηγορία που είναι σήμερα αυτή με την ταχύτερη ανάπτυξη στην αγορά.
Και η υπόθεση θα τελείωνε εδώ, σε κανέναν δεν θα έλειπαν τα στέισον, αφήνοντας τα μεσαία την τελευταία και μόνη κατηγορία όπου η αυξημένη πρακτικότητα του μεγαλύτερου χώρου αποσκευών και της κάθετης πίσω πόρτας, κάνει μεγαλύτερη διαφορά στις μπερλίνες, από ότι στα μικρότερα χάτσμπακ.
Όμως υπάρχει μια διαφορά. Τα στέισον βάγκον πρόσφεραν αυξημένη πρακτικότητα χωρίς να θυσιάζουν τα δυναμικά χαρακτηριστικά ενός αυτοκινήτου. Η λογική ήταν πως η εμπειρία οδήγησης παρέμενε η ίδια, απλά το αυτοκίνητο είναι πιο βολικό στη χρήση. Τα SUV όμως είναι τελείως διαφορετικά αυτοκίνητα.
Βλέπεις μπορεί να προτιμάς ένα Captur σε σχέση με ένα Clio στέισον wagon, και η σύγκριση τελειώνει στο ότι ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες. Όμως τα δύο αυτοκίνητα δεν προσφέρουν την ίδια οδηγική εμπειρία. Το μεγαλύτερο ύψος, το ψηλότερο κέντρο βάρους, οι μεγαλύτερες διαδρομές της ανάρτησης και το αυξημένο βάρος, δεν μπορούν να κρατήσουν τα SUV στην ίδια λίγκα δυναμικής συμπεριφοράς με ένα συμβατικό αυτοκίνητο ίδιου μήκους. Το Clio θα στρίβει πάντα καλύτερα από το Captur. Ή μήπως όχι;
Τα ερωτήματα λοιπόν είναι δύο. Πόσο καλύτερα, ή πόσο χειρότερα στρίβει το Captur, και δεύτερον, ποιός νοιάζεται. Βλέπεις σήμερα τα SUV έχουν αποκτήσει τόσο καλή οδική συμπεριφορά, που παρότι έπονται των συμβατικών, είναι αρκετά ή και εξίσου καλά ώστε να μην φαίνεται ή απασχολεί η διαφορά αυτή. Και ακόμη περισσότερο, δεν απασχολεί αυτούς που ήθελαν εξαρχής ένα πρακτικό αυτοκίνητο.
Εσείς τι λέτε; Πόσο ψηλά βάζετε την οδηγική εμπειρία και τα δυναμικά χαρακτηριστικά σε σχέση με την πρακτικότητα, ή τους άλλους λόγους που κάνουν τα SUV να σας αρέσουν; Και τελικά υπάρχει κανείς ανάμεσά μας που νοσταλγεί τα στέισον βάγκον; Τι λέτε;
