Ειδικά στις μεγάλες πόλεις, είναι πιο σημαντικό να βρεις μια θέση ελεύθερη και λιγότερο το αν ξέρεις τελικά να παρκάρεις σωστά ή όχι. Μέχρι και το αν το ίδιο το όχημα χωράει μέσα στο χώρο που βρήκαμε, πολλές φορές δεν είναι το πιο σημαντικό. Οι δύσκολες καταστάσεις όμως από χωροταξικής άποψης, δε μας κατοχυρώνουν να γινόμαστε ασύδοτοι. Ας μην καταπατούμε λοιπόν κάποιες βασικές αρχές: δεν μπαίνουμε σε θέση η οποία προορίζεται για ειδικές ομάδες του πληθυσμού, ΑΜΕΑ, Γυναίκες με παιδιά κλπ. Θα μου πείτε τώρα «μα πρέπει να τα τονίζουμε αυτά;». Ναι, πρέπει. Μια βόλτα ένα Σάββατο πρωί μέχρι το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, θα σας πείσει ότι υπάρχουν περιπτώσεις πλήρους αναισθησίας. Το ίδιο ισχύει και σε άλλες περιπτώσεις: γωνίες σε διασταυρώσεις όπου βάζουμε το όχημά μας, βολευόμαστε εμείς και μετά δε μπορεί να στρίψει κανείς ή φυσικά τις ράμπες για ΑΜΕΑ. Με την ίδια λογική δε μπλοκάρουμε εισόδους πάρκινγκ, δεν παρκάρουμε όπου υπάρχει απαγορευτικό σήμα κλπ.
